Lut Çölü (İngilizce: Dasht-i-Lut)
 güneybatı İran'da geniş bir tuz çölüdür. İran iklim olarak Batı Afrika'daki Yeşilburun'dan başlayıp Moğolistan üzerinden Çin'in başkenti Pekin yakınlarına kadar uzanan Afro-Asyatik çöller kuşağının bir paçasıdır. Haritada yama gibi uzunlamasına olarak öplanda duran lekeler (dağ sırasına paralel) güneye doğru 300 kilometre kadar yer kaplayan kurumuş çöl gölleridir. Tropikal bölgelere yakın çöllerde yağışın büyük kısmı dağlık bölgelere düşer. Bu açıdan Lut Çölü canlı barındırmayan bir bölge olarak baul edilmektedir. İran coğrafyası dağlar tarafından etrafı sarılmış ve drenaj havzaları tarafından bölümlere ayrılmış bir platoyu içermektedir. Lut Çölü 480 km uzunluğu ve 320 km genişliği ile en büyük çöl havzalarından biridir[1] ve aynı zamanda en kurak ve sıcak olanıdır. Bir NASA uydusu İran'daki Lut çölü'nün yüzeyinde 71 °C (159 °F) sıcaklık [2] kaydetmiştir; Dünya üzerinde kaydedilmiş en yüksek sıcaklık. 
Lut Çölü’nde 2000 yıl öncesinde yöre halkı tarafından elle kazılmış yüzlerce su kuyusu bulunur. Bu kuyuların her biri yaklaşık 50 metre kadar derinlikte ve bir insanın geçebileceği kadar genişliktedir. Kuyunun zemininde akar bir su vardır ve kuyuyu kazanlar bu suyun kaynağına ulaşmak için dar tüneller inşaa etmiştir.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kevir Çölü (Farsça: دشت كوير)

Kavir-e Namak veya Büyük Tuz Çölü diye de bilinmektedir, İran platosu'nun ortasında yer alan çok geniş bir çöldür. Yaklaşık 800 kilometre uzunluğunda ve 320 kilometre genişliğinde olup yaklaşık olarak 77,600 km²'lik bir yüzölçümüne sahiptir.[1]. Bu bölge kuzeybatıda Elburz Dağları'ndan başlayıp güneybatıda Lut Çölü'nde ("Boşluk Çölü") biter ve parça parça Horasan, Semnan, Tahran, İsfahan ve Yezd bölgelerinde yer alır. Tuz bataklıkları oluştuktan sonra bu ismi almıştır.